Η αλληλεγγύη έμεινε στην θεωρία

Μια από τις βασικές αρχές λειτουργίας της ΕΕ ήταν διαχρονικά η αλληλεγγύη ανάμεσα στα κράτη-μέλη, όπως  και το πνεύμα συνεργασίας και συναντίληψης όταν η Ευρώπη βρίσκεται  μπροστά σε μια κρίση. Αυτή η βασική αρχή και αξία δοκιμάστηκε τις τελευταίες εβδομάδες και δυστυχώς φάνηκε πως η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη έχει θεωρητικό χαρακτήρα παρά πρακτική εφαρμογή. 
Πιο συγκεκριμένα, επικαλούμενη την «δημοσιονομική πειθαρχία», η Γερμανία αρνήθηκε να επιτρέψει την έκδοση ομολόγων, γυρνώντας την πλάτη στις χώρες, κυρίως του νότου, όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία, που περισσότερο από τα υπόλοιπα μέλη της ΕΕ, χρειάζονται οικονομική στήριξη για να αντέξουν την λαίλαπα του κορονοϊού. Το σκηνικό που δημιουργήθηκε στην ΕΕ είναι το εξής: Εννιά χώρες, μεταξύ των οποίων η Ιταλία, η Γαλλία, η Ελλάδα και η Ισπανία, έχουν ζητήσει την έκδοση ευρωομόλογου, αλλά η Γερμανία, η Ολλανδία, η Αυστρία και η Φινλανδία διαφωνούν. Οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου και κυρίως η Ιταλία και η Ισπανία επιμένουν σε δραστικά μέτρα, όπως η δημιουργία των εν λόγω «κορονο-ομολόγων»- οι χώρες του βορρά, ωστόσο, ειδικά η Γερμανία και η Ολλανδία δεν θέλουν να υπάρξουν τέτοιες δραστικές λύσεις άμεσα, χωρίς να υπάρχει σαφήνεια για το πόσο θα διαρκέσει η κρίση και ποιες είναι οι οικονομικές της επιπτώσεις.
Με δεδομένο ότι η ρευστότητα που παρέχει στις τράπεζες η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν είναι αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες, η άλλη επιλογή που υπάρχει για τα κράτη μέλη είναι ο δανεισμός από τις αγορές. Εκεί, όμως, υπάρχει ο κίνδυνος του υψηλού κόστους του δανεισμού που θα εξελίσσεται σε μια περίοδο αβέβαιης ανάκαμψης. Η έκδοση ομολόγων από τις Βρυξέλλες είναι, υπό τις περιστάσεις, η καλύτερη επιλογή. Αυτό θα επιτρέψει να δανειστούν και τα κράτη με ευνοϊκούς όρους και να μπορέσουν να καλύψουν τις έκτακτες ανάγκες.
Η κατάληξη των συζητήσεων για έκδοση ευρωομολόγων είναι ένα ζήτημα που θα δούμε τελικά πως θα εξελιχθεί το επόμενο διάστημα. Πάντως, μια από τις πληγές που θα αφήσει πίσω του ο κορονοϊός στην ίδια την ΕΕ, είναι μια βαθιά κρίση που αγγίζει τις βάσεις όπου εδράζεται το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά, πως στην Ευρώπη γίνεται διαφορετική ανάγνωση των αρχών και των αξιών, ιδιαίτερα σε κρίσιμες στιγμές, με τα συμφέροντα του κάθε κράτους να τίθενται υπεράνω των κοινών ευρωπαϊκών συμφερόντων. Το πολιτικό ξεκαθάρισμα στους κόλπους της ΕΕ θα είναι αναπόφευκτο, καθώς η εμπειρία που βιώνουμε έδωσε την ευκαιρία σε όλους να δούμε πιο ξεκάθαρα κάποια πράγματα.   
Την επόμενη μέρα του κορωνοϊού θα υπάρχουν πολλά ερωτήματα για τα οποία θα αναζητούμε απαντήσεις. Ένα από αυτά, θα είναι για το μέλλον της Ευρώπης. Γι’ αυτά που χωρίζουν και αυτά που ενώνουν τα κράτη μέλη. Εν  ολίγης θα κληθούν όλοι να απαντήσουν στο ερώτημα: “Για πια Ευρώπη θα μιλάμε στο μέλλον…”